Ders 7

Tanrı, kendisi için yaşama mücadelemizde etkili araçlar verir. Bunları kullanmazsak başarısız oluruz.

Hayat karmaşıktır. Hıristiyanlık, incinmemeniz için sizi saklayan bir inanç değildir. Aksine, Tanrı yüreklerimizi ateşe vermiş ve bize, içine doğduğumuz karanlıkta bu alevi göstermemizi söylemiştir. Bize gerçek yaşamlarımızı dünyanın bizden beklediğinden farklı bir şekilde yaşamamızı söyler.

Yeniden doğduğumuzda, yaşamımızın geri kalanı boyunca sürekli beslenmeye ihtiyaç duyarız. Günde birden fazla kez yemek yeriz. Günde pek çok saat uyuruz. Günde epey su içeriz. Yemek, su ve uykunun ruhsal karşılıkları Kutsal Kitap okumak, dua etmek ve başkalarıyla birlikte O'na tapınmaktır.

Dünya kirli. Bizim saf olmamız gerekiyor. Yaşadığımız her gün kalbimizin üstüne kir atılacak. Gözlerimizle sapkınlığı görürüz. Kulaklarımızla küfür işitiriz. Ellerimizle dikenlerin acısını ve dostlarımızın yumruklarını hissederiz. Dilimizle acı zehir tadarız. Burnumuzla ölümün çürümüş kokusunu alırız.

Tanrı bize bu kiri temizlemek, karanlığı geri püskürtmek ve etrafımızdaki dünyayı değiştirmek için hangi araçları veriyor?

İlk olarak, daha önce de konuştuğumuz gibi, Tanrı bizim yaşamımıza dair planını Kutsal Kitap'ta açıklamıştır. Kutsal Kitap'ın metnini okuyarak ve Tanrı'nın vaatlerini içimizde hazine ederek zihinlerimizi temizlemiş ve yüreklerimizi güçlendirmiş oluruz.

İkinci olarak, Tanrı'ya dua edebilmemiz ve O'nun bize yanıt verdiğini hissedebilmemiz için Kutsal Ruh'u içimize yerleştirmiştir. Bu, inancımızı derinleştirir ve bize farklı yaşamamız ve dünyayı değiştirmeye yardım etmemiz için güç verir.

Üçüncüsü, bizi ibadet etmemiz için yaratmıştır. O'na ibadet ettiğimizde isteklerimizi tatmin eder ve bu dünyanın bize verdiği yaraları iyileştirmeye başlar.

Dördüncüsü, bizi bazı sınırlar dahilinde insanlardan, hayvanlardan ve bize verdiği dünyadan zevk almamız ve onları sevmemiz için yarattı. Diğer insanlarla birlikte olmayı ve doğanın tadını çıkarmayı öncelik edinmeliyiz.

Tanrı'ya inanan ve O'nu bizim gibi seven diğer insanlarla vakit geçirmeye öncelik vermeliyiz. Bu bizi cesaretlendirir ve güçlendirir. Dengemizin bozulmasını engeller. Buna kilise denir. Kilise buluştuğumuz bir bina ya da katıldığımız bir ayin değildir; kilise hem Tanrı'yı hem de bizi seven insanlardır. Tanrı'yı seven diğer insanlarla Kutsal Kitap'ı okuyarak, dua ederek, tapınarak ve Tanrı'nın Kutsal Kitap'ta bize yaşamamız gerektiğini söylediği şekilde yaşamamız için birbirimize yardım ederek zaman geçirmek hayati önem taşır.

Birçok kişi diğer Hıristiyanlarla bir araya gelmenin önemli olup olmadığını merak etmiştir. Ama Kutsal Kitap bütün meselenin tam da bu olduğunu söyler. İsa sevgi dolu bir topluluk kurmak için dirilmiştir: kendisinde arınan ve kendisinden tatmin olan bir topluluk. Bunu, ölümden dirildikten sonra arkadaşlarıyla yemek yiyerek, onlarla birlikte yürüyerek ve onları odalarında ziyaret ederek davranışlarıyla göstermiştir.

Eğer bu bizim için yeterli değilse, bir rahibin bize anlattığı bu provokatif hikaye yardımcı olabilir:

Bir gün bir adam, rahibe gelip şöyle dedi: "Peder, kardeşim Paul benden ve diğer tüm Hıristiyanlardan kendini kopardı. Gidip onunla konuşmalı ve geri dönmesi gerektiğine ikna etmelisin!"

Rahip Paul'un evine gitti, kapıyı çaldı; içeri girmesi söylendi.

İçeri girdiğinde Paul'u harlayan ateşe bakarken buldu. Kafalarını sallayarak sessizce selamlaştılar. Rahip, Paul'un yanına oturup ateşe baktı. Bir süre sonra rahip metal maşayı aldı, ateşten kor halde bir kömür aldı ve ateşin hemen dışındaki taş zemine yerleştirdi. Paul'a başıyla işaret etti, gülümsedi ve bekledi. Birkaç dakika sonra kömür o kadar soğudu ki hiç ateşi kalmadı.

Rahip Paul'e başıyla işaret etti, kömürü aldı ve ateşe geri attı. Biraz sonra kömür yeniden yanmaya başladı. Rahip güldü, Paul'a son bir kez başıyla işaret etti ve gitmek için ayağa kalktı.

Bizler o kömürüz. Etrafımızdaki diğer insanların yakıcı ateşi olmadan, eninde sonunda soğuyacak ve ateşimizi kaybedeceğiz. Kutsal Kitap'ımızı okumalı, gayretli bir günlük dua ve ibadet alışkanlığı geliştirmeli ve diğer Hıristiyanlarla vakit geçirmeye öncelik vermeliyiz ki birbirimizin Tanrı'ya sevinçle itaat ederek yaşamasına yardımcı olalım.

Eğer bunu yaparsak, Tanrı bizi güçlendirecek, cesaretlendirecek ve bereketleyecektir. Ardından bize Müjde'yi, ona bizim kadar ihtiyacı olan insanlarla paylaşmamız için fırsatlar verecektir.