درس نهم

دعا کردن، درواقع سخن گفتن با خداست.

عیسی در متی باب شش آیات نه الی سیزده، نمونه ای ساده از دعا کردن، با نام دعای ربانی را به ما ارائه می دهد. او در پاسخ به فردی که پرسید چگونه باید دعا کنیم، این دعا را بازگو کرد.

در هر صورت، دعا کردن انواع مختلفی دارد. همانطور که صحبت کردن با دوستان همیشه به یک شکل نیست. ما می توانیم برای دیگر انسان ها دعا کنیم. می توانیم برای خودمان دعا کنیم. می توانیم از خداوند، حفاظت، شفا، قوت، و حکمت طلب کنیم. می توانیم از خداوند بخاطر نیکویی، بخشش، و رحمتش شکرگذاری کنیم. می توانیم از احساسات خود برای او بگوییم. می توانیم برای چیزهایی که به ما داده شکرگذاری کنیم. یا در مورد ترس ها، نگرانی ها، شک ها، و سوالات خود با او صحبت کنیم.

همه ی اینها خوب هستند.

خدا دوست دارد صادقانه با او صحبت کنید. او از افکار ما آگاه است. پس با تمام قلب خود دعا کنید، و با فروتنی، شکرگذاری، و اطمینان به حضور او بروید.

می توانید دستانتان را به صورت باز یا خمیده برافرازید و دعا کنید. می توانید با چشمانی باز، یا بسته دعا کنید. می توانید راه بروید، بایستید، بنشینید، خم شوید، یا دراز بکشید. می توانید صبح، ظهر، شب، یا هر ساعتی از شبانه روز دعا کنید.

نیاز نیست سخنگوی خوبی باشید. خداوند تحت تاثیر کلمات زیبا قرار نمی گیرد. او از همه چیز بیش از شما آگاه است. کافیست صادق باشید. خودتان باشید، و با احترام با او سخن بگویید. ایمان داشته باشید که او به دعاهای شما گوش کرده، و با تمام وجود می خواهد که با شما باشد.

هم در خلوت، و هم در اتحاد با دیگر ایمانداران دعا کنید. دعای دسته جمعی اهمیت زیادی دارد. این نوع دعا کردن، ما را با هم متحد کرده، و موجب خشنودی خداوند می گردد.

با دیدن کسانی که بهتر از شما دعا می کنند، دلسرد نشوید. خوب دعا کردن مهم نیست. مهم این است که با نشان دادن قلب خود به خدا، به او نزدیک تر شویم. اگر کسی شما را بخاطر نحوه ی دعا کردنتان مسخره می کند، درواقع مشکل از اوست، نه از شما. زیرا این نشان دهنده ی تکبر اوست. و تکبر از شریر است.

هر مسیحی باید یک عادت روزانه ی دعا کردن برای خود ایجاد کند. این به معنای تعیین کردن زمانی مشخص در هر روز، برای دعا کردن است. اگر این کار را نکنید، ممکن است دعا از زندگی شما حذف شود. اگر در حال حاضر برنامه ریزی مشخصی برای دعا کردن ندارید، می توانید از یک زمان پانزده دقیقه ای در روز شروع کنید. توصیه می شود این زمان، هر روز صبح پیش از شروع کارهای روزانه باشد. دعای صبحگاهی بیشتر از دعا در شب توصیه می شود. زیرا شب ها ممکن است خسته و بی حوصله باشید، و یا تمرکز کافی نداشته باشید. علاوه بر آن با دعا کردن می توانید روز خود را به بهترین شکل ممکن آغاز نمایید.

می توانید زمان دعا کردن خود را به چند بخش تقسیم کنید. همچنین نوشتن یک برنامه ی دعایی می تواند برای شما مفید واقع شود. در این صورت می توانید در مواقعی که تمرکز کافی برای فکر کردن در مورد موضوعات دعایی خود ندارید، به این برنامه نگاهی بیندازید.

این یک الگوی پیشنهادی است: ابتدا به خطاهایی که مرتکب شده اید اعتراف کرده، و از خداوند طلب بخشش کنید. سپس چند دقیقه ای از او بخاطر نیکویی، بخشش، مهربانی، و محبتش شکرگذاری کنید. چند دقیقه ی دیگر وقت بگذارید و او را بخاطر وفاداری و قدرتش ستایش کنید. برای خانواده و دوستانتان دعا کنید. سپس کمی سکوت کرده و اجازه دهید خداوند با شما صحبت کند. سپس از او بخواهید تا برای گذراندن روزتان به شما قوت دهد.

همچنین می توانید از کتاب مقدس برای انتخاب موضوعات دعایی استفاده کنید. برای مثال می توانید آیاتی از کلام را بخوانید، و سپس در مورد آنها با خدا صحبت کنید، و از او بخواهید برای درک هرچه بیشتر آن آیات، شما را یاری دهد.

رشد عادات الهی زمانبر است. در مقابل این پروسه صبور باشید. در مقابل خودتان نیز صبور باشید. و تنبلی را کنار بگذارید.

بسیاری از ایمانداران، پس از آنکه موفق شدند هر روز به طور منظم پانزده دقیقه دعا کنند، مشتاق می شوند که این زمان را افزایش دهند. این فوق العاده است! همچنین ما متوجه شده‌ایم که تقسیم کردن دعا به چند زمان مختلف نیز می تواند مفید واقع شود. این کار می تواند مانع از نا امیدی و گیج شدنِ ما شود.

دعا کردن یک کار ارادیست. و همچون محبت کردن، می بایست از قلب ما سرچشمه بگیرد.

ما بیش از هر چیز دیگری، به دنبال ایجاد یک رابطه ی صمیمانه با خدا هستیم. و این رابطه ی صمیمانه باعث تغییر ما می شود.

خدا ما را به دعا کردن فرا می خواند. او نیز مشتاق است که ما با او صحبت کنیم. صحبت کردن با خدا، بیش از هر چیز دیگری می تواند روح ما را سیراب کند. وقتی از دعا کردن غافل می شویم، درواقع از خود، و کسانی که دوستشان داریم غافل می شویم. پس بیایید با خدا وقت بگذرانیم، و اجازه دهیم او هر روز به ما قوت و دلگرمی ببخشد.

او عاشق خوشحال کردن ماست. او می خواهد با ما باشد، تا ما نیز او را بشناسیم، و از حضور او لذت ببریم.

در طول روز زمانی را به خدا اختصاص دهید. در غیر این صورت، حضور او در زندگی شما کم رنگ خواهد شد. اگر از دعا کردن غافل شوید، خود را ناامید، تنها، و گرفتار شریر خواهید یافت. اما اگر با وفاداری در دعا بایستید، او بیش از آنچه تصور می کنید، شما را برکت خواهد داد.

آیا می دانستید خدا برای شما دعا می کند؟