درس ششم

چنانچه سفر خود را در مسیح آغاز کرده‌اید، باور داشته باشید که او همواره با شماست. زیرا ممکن است به زودی دلسردی به سراغتان بیاید.

زمانی که دلسرد شدید، به یاد داشته باشید که قدرت خدا فراتر از هر چیز دیگر، از جمله ضعف های شماست. باور داشته باشید که او زندگی شما را تبدیل، و شما را احیا خواهد نمود.

زمانی که شکست می خوریم و دچار یاس و ناامیدی می شویم، باید بخاطر بیاوریم که رشد ما بخاطر خوب بودن ما نیست (چرا که ما خوب نیستیم)، بلکه بخاطر کاری است که مسیح بواسطه ی اعتماد ما به او، و احساس عشق و احترام و اطاعتی که نسبت به او داریم، در ما انجام می دهد.

آیا در این لحظه قدرت مسیح به اندازه ای هست که ما را از تصمیمات شیطانی دور کند؟ البته که هست! هر چیز خوبی در زندگی ما از او نشأت می گیرد. رفتار خوب ما نشأت گرفته از اوست. زیرا او از طریق باور، عشق، و تلاش ما عمل می کند.

آیا او از شما در برابر شریر محافظت می کند؟ بدون شک بله!

پس چرا ما احساس ناتوانی می کنیم؟ زیرا او اجازه می دهد ما احساس ضعف کنیم، تا به او تکیه دهیم. اجازه ندهید ضعف هایتان شما را فریب دهند. در عوض بگذارید آنها دلیلی باشند برای بیاد آوردن اینکه خداوند قوت شماست.

حال چه چیزی اعتماد ما به خدا را از بین می برد؟ چرا گاهی ناگهان احساس می کنیم که دیگر توانایی اطاعت کردن نداریم؟

زیرا فراموش می کنیم خدا کیست. فراموش می کنیم ما در او کیستیم. تردید می کنیم به اینکه او این قدرت را دارد که ما را از انتخاب شریر باز دارد. و درنهایت اجازه می دهیم که قلب ما از او دور شده، و در اطراف چیزهای دیگر پرسه بزند.

این اشتباه آخر، مرموزترین و خطرناک ترین اشتباه است. تمام اشتباهات شیطانی از آنجا آغاز می شود که اجازه می دهیم قلب ما از مسیح فاصله بگیرد. به همین خاطر بسیار مهم است که خواندن کلام، دعا، و پرستش، برای ما به صورت یک عادت روزانه درآید. زیرا ما انسانها فراموش کار هستیم، و به سادگی دچار حواس پرتی می شویم.

ما هرگز نباید فراموش کنیم که خداوند حیات ماست. شعر نجات می گوید زندگی ام را تبدیل کن و تازه نما. این نشان می دهد که زندگی ما پس از شناخت مسیح، هرگز شبیه قبل نخواهد بود. و دلیل آن صد در صد به هویت او باز می گردد.

آیا در خانواده یا دوستانتان کسی هست که دیوانه وار او را دوست داشته باشید؟ چرا او را تا این حد دوست دارید؟ بخاطر این که شما انسان خوبی هستید؟

روزی، شخصی به مردی گفت: «تو انسان خوبی هستی، پس حتماً همسرت را دوست داری.» این حرف آن مرد را بسیار رنجیده‌خاطر کرد. او همسرش را دوست داشت، زیرا زنی فوق العاده بود! عشق او به همسرش، هیچ ارتباطی به خوب بودنِ او (مرد) نداشت. در حقیقت، او(مرد) می‌دانست که خوب نیست، و همسرش را بیشتر بخاطر این دوست داشت که علی رغم کمی‌ها و کاستی‌هایش به او عشق می ورزید.

عشق ما به عیسی نیز اینگونه است، و هیچ ارتباطی به خوب بودن ما ندارد. ما او را دوست داریم، زیرا او فوق العاده است. ما باید هر روز به خصوصیات شگفت انگیز او فکر کنیم، تا زمانی که عشق او تمام وجود ما را پر کند.

سه عادتی که موجب این اتفاق می شوند، مطالعه ی کلام، دعا، و پرستش است.

آیا به این موضوع شک دارید؟

وعده های خداوند را بخوانید. او می گوید هرگز شما را ترک نکرده و به حال خود رها نخواهد نمود. می گوید کار نیکی که در شما آغاز کرده را به کمال خواهد رسانید. می گوید وقتی که به او نفرت ورزیدید، شما را محبت کرد، و برای خود برگزید. می گوید هیچ چیز نمی تواند شما را از عشق او جدا سازد، جز بی اعتمادی و شریر درونتان. همچنین می گوید که شما را بخشیده و پذیرفته است.

وقتی به این شک می کنید که او در حال احیای ذهن شماست، بخاطر بیاورید که او در کلامش این وعده را به ما داده است. وقتی به این شک می کنید که شما قدرت نفی شریر را دارید، زمان هایی را بخاطر بیاورید که با قوت او موفق به شکست دادن شریر شده اید. وقتی به این شک می کنید که می توانید به او عشق بورزید، بخاطر بیاورید که او آنقدر فوق العاده است که نمی توان به او عشق نورزید. وقتی به این شک می کنید که شما می توانید اعمال نیکویی داشته باشید، بخاطر بیاورید که هر چیز نیکویی در زندگی شما، نشأت گرفته از اوست.

با فروتنی، عشق، و اطاعت مسیح زندگی کنید، و باور داشته باشید که او همواره در حال تبدیل و احیای شما می باشد.

روح خدا در ما ساکن است، و ما را به گونه ای که حتی تصورش را هم نمی کنیم تغییر می دهد. ما در او حیات داریم، همانطور که جنین از خون مادرش حیات دارد. مادر و جنین دو انسان جدا از هم هستند، اما زندگی آنها به شکلی بسیار زیبا در هم آمیخته شده است. به همین ترتیب، روح القدس بواسطه ی خون عیسی به روح ما حیات می بخشد.

زمانی که به دعا و پرستش مشغول می شویم، می توانیم روح او را در درون خود احساس کنیم. احساس کردن روح او در درون خود، برای ما یک ضرورت هر روزه می باشد. زیرا بدون روح او، ما بسیار ضعیف هستیم. اما بواسطه ی روح او، صاحب چنان قدرتی می شویم که آن را از هیچ چیز دیگر به دست نخواهیم آورد.