Ders 10

Kilise, Tanrı tarafından kurtarılmış olan herkestir. Kilise, biziz.

"Kiliseye ihtiyacımız yok" dersek, aslında "Başka Hıristiyanlara ihtiyacımız yok, kendimiz de Hıristiyan olmamıza gerek yok" demiş oluruz.

Bizler Tanrı'nın ailesiyiz. Bu ailenin bir parçası olmak Hıristiyan yaşamını sürdürmemize yardımcı olur. Birbirimize ihtiyacımız var çünkü birbirimiz olmadan aile de olmaz. Birbirimizi sevgiyle desteklemezsek dağılırız. Tanrı bizi kendisiyle, birlikte yaşamamız için yarattı. Eğer başkalarıyla topluluk içinde yaşamıyorsak, hiç yaşamıyoruzdur.

Ateşten çıkarılan kömür gibi, yalnız olursak ateşimiz sönecektir. Ancak yürekleri tutkuyla yanan diğer Hıristiyanların etrafında olursak ateşimiz daha da parlayacaktır.

Kutsal Kitap ayrıca birlikte toplanmayı ihmal etmememizi söyler. Kutsal Kitap okumak, dua etmek ve Hıristiyan yaşamını yaşamak için birbirinizi teşvik etmek üzere diğer imanlılarla düzenli olarak bir araya gelmezseniz, sonunda Tanrı'dan uzaklaşırsınız. Bu şekilde diğer Hıristiyanlarla birlikte olmak, gelişmemize yardımcı olur ve aynı zamanda bizi cesaretlendirir ve heyecanlandırır. Bizi doğal bencil tabiatımızdan çekip çıkarır.

Birbirimizle sadece mecbur olduğumuz için buluşmuyoruz. Birbirimizle buluşuyoruz çünkü birlikte olmak bir armağandır. Bu, Hıristiyan dostlarımızın evinde buluşmamız gerektiği anlamına gelmez, evlerde buluşmak güzel ve önemli olsa da. Bundan daha fazlasına ihtiyacımız var.

Tam olarak neye ihtiyacımız var?

Sevgi dolu arkadaşlara, kişisel sorumluluğa, sağlam öğretiye, Kutsal Kitap'a dayanan yetkiye ve başkalarını Mesih'e yakınlaştırma fırsatlarına ihtiyacımız var.

Yaşam biçimleriyle sadakatlerini kanıtladıktan ve Tanrı'yı ve Sözü'nü tanımakta gerçekten geliştikten sonra görevlerini almış olan pastörlerin ve ihtiyarların otoritesi altında yaşamamız gerekir. Eğer vaaz ettiklerini bizzat yaşayan nitelikli öğretmenlerin otoritesi altında değilsek, Tanrı hakkındaki inançlarımız Tanrı'nın asla amaçlamadığı bir şeye dönüşebilir.

Çoğu insan, başkalarının kendisini belli bir biçimde yaşamak için sorumlu tutmasından hoşlanmaz. Hayatlarımızın incelenmesi, yanlış yaptığımızın ve değişmemiz gerektiğinin söylenmesi rahatsız edicidir. Ancak sorumlu tutulmazsak, hatalarımız patlayıp insanlara zarar verene kadar birikecektir.

Kutsal Kitap'ta gösterilenlere benzeyen nitelikli öğretmenlerin otoritesi altında, bir kilisenin parçası olarak kendimizi sorumlu tutarız.

Nitelikli öğretmenlerin otoritesi, bizi başkalarını istismar etmek isteyen insanlardan da korur. Bize, kötü muameleye maruz kaldığımızda yardım isteyebileceğimiz insanlar verir. Birçok durumda bize destek çıkacak birine ihtiyaç duyarız.

Son olarak bize, başka insanları Mesih'e yaklaştırmaya yardımcı olmanın bir yolunu bulabileceğimiz topluluk için bir çerçeve verir. Tanrı'nın, yaşamımızı değiştirdikten sonra başkalarına da kendisini öğretmemizi söylediğini asla unutmamalıyız.

Yapılandırılmamış bir ortamda müjdeleme yapmak kolaydır, ancak öğrenci yetiştirmek uzun vadeli bir taahhüttür. Başka insanları eğitirken, bunu her zaman insanları yanlış yönlendirmemizi ya da yardım etmeye çalıştığımız insanlara zarar vermemizi engelleyebilecek pastörlerin ve ihtiyarların otoritesine kendimizi teslim ederek yapmalıyız.

Bir inanç topluluğunu nasıl bulursunuz? Önce Tanrı'dan size yardım etmesini isteyin. Sonra etrafınıza sorun. Saf, sevgi dolu yaşamlar süren insanlara dikkat edin ve nerede kiliseye gittiklerini öğrenin. Kiliseleri ziyaret etmeye başlayın. İnsanların misafirperver, samimi ve sevgi dolu olduğu bir kilise arayın. Kutsal Kitap'ın açıkça öğrettiklerine inanan ve Kutsal Kitap'ın söylediklerinden şüphe etmeyen pastörler ve ihtiyarlar bulun. İnandıklarını söyledikleri şeyi yaşamlarında uyguladıklarından da emin olun. Aksi takdirde, gerçekten inanmıyorlardır.

Hangi kiliseye giderseniz gidin, insanlar birbirlerini seviyor ve birbirlerine hizmet ediyor mu? Kutsal Kitap'ı seviyorlar ve birbirlerine inançlarını yaşamakta, hissedebileceğiniz ve görebileceğiniz pratik, gerçek yollarla yardımcı oluyorlar mı? Hiç kimse mükemmel olmayacaktır! Ancak yaşamlarının tutarlı olmasını umursamayan insanlar ile hatalarından pişmanlık duyan insanlar arasındaki farkı anlayabilirsiniz.

Sadece kendinize şu soruyu sorun: Orada Tanrı'ya tapınılıyor mu ve Tanrı yüceltiliyor mu?

Kusursuz insanlar olmadığı gibi, kusursuz bir kilise topluluğu da yoktur. İyi bir kilise bulun, sürekli olarak gidin ve şikayet etmeyin. Görmek istediğiniz değişimin kendisi olun. Ailenizi, Mesih'te cesaretlendirmek için fırsatlar arayın. İnsanları içtenlikle sevin! Sevginizden dolayı, saf bir yürekle hizmet edin, diğer insanlar tarafından "iyi" olarak görülme çabasıyla değil.

İnsan olduğumuzu ve birbirimize ihtiyacımız olduğunu idrak edin. Belki de sizi sinirlendiren kişi, Tanrı'nın gelişmenize yardımcı olmak için hayatınıza soktuğu biri olabilir! Ve siz de onun hayatına, Mesih'te gelişmesine nazikçe yardımcı olmak için girmiş olabilirsiniz. Barış içinde yaşayın ve Tanrı'yı birlikte yüceltin. Kilise budur.