Lekcja 7

Bóg dostarcza nam skuteczne narzędzia do walki i życia dla Niego. Jeśli ich nie wykorzystamy, poniesiemy porażkę.

Życie stawia przed nami liczne wyzwania. Chrześcijaństwo nie nakazuje nam ukrywania się, aby uniknąć cierpień. Wręcz przeciwnie, Bóg wznieca ogień w naszych sercach i nakazuje nam pokazywać ten płomieć i rozpraszać ciemności, w których się urodziliśmy. Wzywa nas do życia, które różni się od tego, jakiego oczekuje świat.

Po narodzeniu na nowo potrzebujemy stałego duchowego pożywienia na resztę życia. Jemy kilka razy dziennie. Śpimy przez wiele godzin. Pijemy dużo wody każdego dnia. Duszy, jedzenia dostarcza czytanie Biblii, modlitwa i wspólne uwielbianie Go z innymi.

Świat jest pełen zanieczyszczeń. My musimy być czyści. W trakcie życia nasze serca codziennie obsypywane są brudem. Widzimy zepsucie oczami, słyszymy przekleństwa uszami, odczuwamy ból cierni i ciosy przyjaciół, smakujemy gorzką truciznę językiem, a nozdrza wypełnia odór śmierci.

Jakie narzędzia Bóg dostarcza nam do oczyszczenia się z brudu, rozproszenia ciemności i zmiany otaczającego nas świata?

Po pierwsze, jak już wcześniej wspomniano, objawił On swój plan dla naszego życia w Biblii. Poprzez czytanie tekstu Biblii i pielęgnowanie obietnic Bożych w naszych sercach, nasze umysły zostają oczyszczone, a nasze serca umocnione.

Po drugie, Bóg umieścił w nas Ducha Świętego, abyśmy mogli się do Niego modlić i odczuwać Jego odpowiedź. To pogłębia naszą wiarę i daje nam moc, aby żyć inaczej oraz umożliwia przyczynianie się do przemiany świata.

Po trzecie, stworzył nas do wielbienia Go. Kiedy oddajemy Mu cześć, Bóg zaspokaja nasze pragnienia i zaczyna leczyć nasze rany zadane nam przez świat.

Po czwarte, Bóg nas stworzył, byśmy mogli cieszyć się i kochać ludzi, zwierzęta oraz świat, który nam ofiarował, przy zachowaniu odpowiednich granic. Powinniśmy priorytetowo traktować wspólne bycie z innymi ludźmi i rozkoszowanie się pięknem przyrody naszego świata.

Priorytetowo traktować musimy również spędzanie czasu z innymi osobami, które wierzą w Boga i kochają Go tak samo jak my. To wzmacnia nas i zapobiega traceniu równowagi. To właśnie nazywane jest kościołem. Kościół to nie tylko budynek, w którym się spotykamy, ani nabożeństwo, na które uczęszczamy; kościół to ludzie, którzy kochają zarówno Boga, jak i nas. Spędzanie czasu z innymi osobami, które miłują Boga (czytając Biblię, modląc się, oddając Mu cześć i pomagając sobie nawzajem żyć zgodnie z tym, jak On nakazuje nam żyć w Biblii), jest niezwykle istotne.

Wielu zastanawiało się, czy spotykanie się z innymi chrześcijanami jest ważne. Jednak Biblia mówi, że to jest właśnie najważniejsze. Jezus zmartwychwstał, aby zbudować kochającą społeczność: taką, która jest oczyszczona w Nim i zaspokojona przez Niego. Ilustrował to swoim zachowaniem po zmartwychwstaniu, kiedy jadł z przyjaciółmi, spacerował z nimi i odwiedzał ich w ich prywatnych pokojach.

Jeśli to nie wystarcza, to być może pomoże nam opowiadanie, którym podzielił się z nami pewien ksiądz:

Pewnego dnia mężczyzna przyszedł do księdza i powiedział: "Ojcze, mój brat, Paweł, odciął się ode mnie i od innych chrześcijan. Musisz iść z nim porozmawiać i przekonać go, że powinien wrócić!"

Ksiądz udał się do domu Pawła, zapukał do drzwi i został wpuszczony do środka.

Wewnątrz zobaczył Pawła wpatrującego się w płonący ogień. Pomachali sobie na powitanie, a ksiądz usiadł obok Pawła i również wpatrywał się w ogień. Po chwili ksiądz podniósł metalowe szczypce, wziął biały rozżarzony węgiel z ognia i położył go na kamiennej podłodze tuż obok ognia. Skinął głową w stronę Pawła, uśmiechnął się i poczekał. Po kilku minutach węgiel ostygł na tyle, że nie płonął już ogniem.

Ksiądz ponownie skinął głową w stronę Pawła, podniósł węgiel i wrzucił go z powrotem do ognia. Po chwili węgiel znów zapłonął. Ksiądz zaśmiał się, ostatni raz skinął głową w stronę Pawła i wstał, żeby wyjść.

Jesteśmy jak ten węgiel. Bez płonącego ognia innych wokół nas, ostatecznie ostygniemy i stracimy naszą pasję. Musimy czytać naszą Biblię, kształtować sumienną codzienną praktykę modlitwy i oddawania czci, a także priorytetowo traktować spędzanie czasu z innymi chrześcijanami, aby wzajemnie pomagać sobie radośnie podążać za wolą Boga.

Jeśli to uczynimy, Bóg nas wzmocni, zachęci i pobłogosławi. Wówczas da nam okazje, aby dzielić się Ewangelią z ludźmi, którzy tak samo jak my jej potrzebują.