पाठ 7

देव त्याच्यासाठी जगण्यास आपल्या लढ्यात प्रभावी साधने पुरवतो. त्यांचा वापर न केल्याने, आपण अयशस्वी होऊ.

जीवन गुंतागुंतीचे आहे. ख्रिस्ती धर्म हा असा विश्वास नाही जो तुम्हाला दुखापत होऊ नये यासाठी तुम्हाला लपवून ठेवतो. त्याऐवजी, देवाने आपल्या अंतःकरणात आग जागृत केली आहे आणि आपण ज्या अंधारात जन्मलो त्यामध्ये ती ज्योत प्रदर्शित करण्यास सांगितले आहे. जग आपल्याकडून अपेक्षा करते त्यापेक्षा वेगळे आपले खरे जीवन जगण्यास तो आपल्याला सांगतो.

जेव्हा आपला नवा जन्म होतो, तेव्हा आपल्याला आपल्या उर्वरित जीवनासाठी सतत पोषण आवश्यक असते. आपण दिवसातून अनेक वेळा भोजन करतो. आपण दररोज कित्येक तास झोपतो. आपण दररोज खूप पाणी पितो. अन्न, पाणी आणि झोप, यांचे अध्यात्मिक भाग बायबल वाचन करणे, प्रार्थना करणे, आणि इतरांसोबत त्याची उपासना करणे आहे.

जग घाणेरडे आहे. आपण शुद्ध असणे आवश्यक आहे. जगताना, दररोज आपल्या हृदयावर घाण टाकली जाईल. आपल्या डोळ्यांद्वारे, आपण विकृती पाहतो. आपल्या कानांद्वारे, आपण शाप ऐकतो. आपल्या हाताद्वारे, आपण काट्यांचे दुखणे आणि मित्रांचे बुक्के अनुभवतो. आपल्या जिभेद्वारे, आपण कडू विष चाखतो. आपल्या नाकाद्वारे, आपण मृत्यूचा घाण वास घेतो.

घाण धुण्यासाठी, अंधार दूर करण्यासाठी, आणि आपल्या सभोवतालचे जग बदलण्यासाठी देव आपल्याला कोणती साधने देतो?

प्रथम, आपण आधीच चर्चा केल्याप्रमाणे, त्याने बायबलमध्ये आपल्या जीवनासाठी त्याची योजना प्रकट केली आहे.[9] बायबलमधील मजकूर वाचून आणि देवाच्या अभिवचनांना आतमध्ये साठवून, आपली मने शुद्ध होतात आणि आपली अंतःकरणे बळकट होतात.

दुसरे, त्याने आपल्यामध्ये पवित्र आत्मा ठेवला आहे, जेणेकरून आपण देवाकडे प्रार्थना करू शकतो आणि तो आपल्याला प्रतिसाद देताना आपण त्याला अनुभवू शकतो. यामुळे आपली खात्री दृढ होते आणि आपल्याला वेगळ्या रीतीने जागण्याची शक्ती आणि जगाला बदलण्यास मदत मिळते.

तिसरे, त्याने आपल्याला उपासनेसाठी बनवले आहे. जेव्हा आपण त्याची उपासना करतो, तेव्हा तो आपल्या इच्छा पूर्ण करतो, आणि या जगाने आपल्याला दिलेल्या जखमा भरून काढण्यास सुरवात करतो.

चौथे, त्याने आपल्याला आपल्या सीमांमध्ये दिलेली लोक, प्राणी, आणि जगाचा आनंद घेण्यास आणि त्यांच्यावर प्रीती करण्यास उत्पन्न केले आहे. आपण इतर लोकांसोबत राहण्यास आणि नैसर्गिक जगाचा आनंद घेण्यास प्राधान्य देणे आवश्यक आहे.

देवावर विश्वास ठेवणाऱ्या आणि आपण जसे करतो तसे त्याच्यावर प्रीती करणाऱ्या इतर लोकांसोबत वेळ घालवण्यास आपण प्राधान्य दिले पाहिजे. यामुळे आपल्याला प्रोत्साहन आणि बळ मिळते. यामुळे आपण असंतुलित होण्यापासून दूर राहतो. याला चर्च म्हणतात. चर्च म्हणजे आपण भेटत असलेली इमारत, किंवा आपण उपस्थिती लावणारी सभा नव्हे; चर्च हे ते लोक आहेत जे देवावर आणि आपल्यावर प्रीती करतात. देवावर प्रीती करणाऱ्या इतर लोकांसोबत वेळ घालवणे (बायबल वाचणे, प्रार्थना करणे, उपासना करणे, आणि तो आपल्याला बायबलमध्ये जगण्यास "add" सांगतो त्याप्रमाणे एकमेकांना जगण्यास मदत करणे) अत्यावश्यक आहे.

इतर ख्रिस्ती लोकांना भेटणे महत्त्वाचे आहे का, असा प्रश्न अनेकांना पडला आहे. परंतु बायबल सांगते की हाच संपूर्ण मुद्दा आहे. येशू एक प्रेमळ समुदाय तयार करण्यासाठी पुन्हा उठला: एक असा जो त्याच्यामध्ये शुद्ध आणि त्याच्याद्वारे समाधानी आहे. जेव्हा तो मेलेल्यातून उठल्यानंतर आपल्या मित्रांसोबत जेवला, त्यांच्याबरोबर फिरला, आणि त्यांच्या खाजगी खोल्यांमध्ये त्यांना भेटला, तेव्हा त्याने त्याच्या वागण्यातून हे स्पष्ट केले.

आमच्यासाठी ते पुरेसे नसल्यास, एका पाळकाने आम्हाला सांगितलेली ही प्रेरणादायी कथा कदाचित मदत करेल:

एके दिवशी, एक माणूस एका पाळकाकडे आला आणि म्हणाला, “हे पित्या, माझा भाऊ पॉल याने माझ्यापासून आणि इतर प्रत्येक ख्रिस्ती लोकांपासून स्वतःला वेगळे केले आहे. तुम्ही त्याच्याकडे जाऊन त्याच्याशी बोला आणि त्याला परत येण्याची गरज आहे हे पटवून सांगा!”

ते पाळक पॉलच्या घरी गेले, दार ठोठावले आणि त्यांना आत येण्यास सांगितले गेले.

आत गेल्यावर त्यांना पॉल एका भडकत्या आगीकडे पाहत असल्याचे दिसून आले. त्यांनी शांतीने एकमेकांना सलाम म्हटले, आणि ते पाळक पॉलच्या शेजारी बसले आणि ते आगीकडे एकटक पाहत राहिले. काही क्षणानंतर, त्या पाळकाने धातूचा चिमटा उचलला, आगीतून पांढरा-गरम कोळसा घेतला, आणि आगीच्या अगदी बाहेर दगडी फरशीवर तो ठेवला. त्यांनी पॉलकडे पाहिले, स्मित हास्य केले, आणि वाट पाहिली. काही मिनिटांनंतर, कोळसा इतका थंड झाला की त्यामध्ये आग उरली नाही.

पाळकाने पॉलकडे पाहिले, कोळसा उचलला, आणि पुन्हा आगीत फेकून दिला. काही क्षणांनंतर, पुन्हा कोळसा पेटू लागला. पाळक हसले, शेवटच्या वेळी त्यांनी पॉलकडे पाहिले, आणि ते निघून जाण्यास उठले.

आपण तो कोळसा आहोत. आपल्या सभोवतालच्या इतरांच्या जळत्या आगीशिवाय, आपण शेवटी थंड होऊ आणि आपली आग शामली जाईल. आपण आपले बायबल वाचले पाहिजे, प्रार्थना आणि उपासनेची दैनंदिन परिश्रमपूर्वक सवय लावली पाहिजे, आणि इतर ख्रिस्ती लोकांसह वेळ घालवण्यास प्राधान्य दिले पाहिजे, जेणेकरून आपण एकमेकांना देवाचे आनंदी आज्ञाधारक होऊन जगण्यास मदत करू शकू.

जर आपण असे केले, तर देव आपल्याला बळ देईल, प्रोत्साहन देईल, आणि आशीर्वाद देईल. मग तो आपल्याला अशा लोकांना सुवार्ता सांगण्याची संधी देईल ज्यांना आपल्याइतकीच तिची अधिक गरज आहे.